Beelden zijn als Alladin’s lamp, houders van roekeloze emotie en tomeloze energie.
Ze staan er statisch, ingehouden bij maar nodigen ook uit tot contact, tot voelen.
Ze kunnen plots ontroeren en beelden oproepen van een passioneel of stil verlangen.
En dan de weemoed … de oneindige weemoed die geurt naar het verloren paradijs.
Fotografie: Paul De Cloedt
Nieuwsbrief
Beelden in woorden
Ondergaanverstilde kracht
alleen maar afwachten
tot de pijn weer overgaat
cocon van verdriet
toch dierbaar
als een verloren minnaar
misschien kan ik je ooit
of toch nooit
laten gaan
nadine
De zeein een zeldzame harde winter
zag ik als kind de bevrozen zee,
de onmacht van de gevangen baren
toen wist ik voor het eerst
dat geluk en pijn
altijd verweven zouden zijn
nadine