Beelden zijn als Alladin’s lamp, houders van roekeloze emotie en tomeloze energie.
Ze staan er statisch, ingehouden bij maar nodigen ook uit tot contact, tot voelen.
Ze kunnen plots ontroeren en beelden oproepen van een passioneel of stil verlangen.
En dan de weemoed … de oneindige weemoed die geurt naar het verloren paradijs.
Fotografie: Paul De Cloedt
Nieuwsbrief
Beelden in woorden
Loslatenwuivend in de open deur, zie ik je weggaan
na een tijdje kijk je niet meer om
het lijkt pas een dag geleden
dat je heel klein tegen me aanlag
en ik zeker was dat ik je nooit zou laten gaan
Nadine
kijkenals ik jou zie, ben ik mooi
als jij mij ziet, ben je mooi
of is het andersom
die dwaze begoocheling
die ons niet jonger maakt
maar doet vergeten
nadine