Beelden zijn als Alladin’s lamp, houders van roekeloze emotie en tomeloze energie.
Ze staan er statisch, ingehouden bij maar nodigen ook uit tot contact, tot voelen.
Ze kunnen plots ontroeren en beelden oproepen van een passioneel of stil verlangen.
En dan de weemoed … de oneindige weemoed die geurt naar het verloren paradijs.
Fotografie: Paul De Cloedt
Nieuwsbrief
Beelden in woorden
Droomzoals de oester
de zandkorrel koestert
als een droom van een parel
zo wil ik jouw droom koesteren
als de mijne
nadine
Afscheidnooit
was een gebaar zo moedeloos
als die dag
je hand op het witte laken
nooit
was een woord zo hulpeloos
als die dag
jouw naam op mijn lippen
nooit
was een geluid zo meedogenloos
als die dag
de aarde op je houten kist
nadine