Venus

de witte parel rijst op uit de zee
te lang lag ze op de bodem
in de schelp die niemand vond
de verwonderde zon 
omhult haar met blauw licht

als de nacht komt
met zwarte sluiers van verdriet
blijft ze warm en licht
ze schittert even in de oneindige zee
als een verre ster

nadine

kijken

als ik jou zie, ben ik mooi
als jij mij ziet, ben je mooi
of is het andersom
die dwaze begoocheling
die ons niet jonger maakt
maar doet vergeten

nadine