De kus

een tijdloze, versteende omhelzing
verstild staan ze samen
tot passie ruimte brandt in het strakke wit
ze ontsnappen, elk een eigen vlucht
verkennen dromen en grenzen
ver buiten de horizon
om steeds terug te keren
naar de omstrengeling 
van het troostende wit

nadine

Afscheid

nooit
was een gebaar zo moedeloos
als die dag
je hand op het witte laken

nooit
was een woord zo hulpeloos
als die dag
jouw naam op mijn lippen

nooit
was een geluid zo meedogenloos
als die dag
de aarde op je houten kist

nadine