Venus

de witte parel rijst op uit de zee
te lang lag ze op de bodem
in de schelp die niemand vond
de verwonderde zon 
omhult haar met blauw licht

als de nacht komt
met zwarte sluiers van verdriet
blijft ze warm en licht
ze schittert even in de oneindige zee
als een verre ster

nadine

Leven

tussen angst en durf
dwaal ik in een niemandsland van
onzekerheid
mogelijkheden
twijfel
dromen
bots ik op de grenzen

ooit leef ik voluit
met angst en durf als gezellen

nadine