Venus

de witte parel rijst op uit de zee
te lang lag ze op de bodem
in de schelp die niemand vond
de verwonderde zon 
omhult haar met blauw licht

als de nacht komt
met zwarte sluiers van verdriet
blijft ze warm en licht
ze schittert even in de oneindige zee
als een verre ster

nadine

Afscheid

nooit
was een gebaar zo moedeloos
als die dag
je hand op het witte laken

nooit
was een woord zo hulpeloos
als die dag
jouw naam op mijn lippen

nooit
was een geluid zo meedogenloos
als die dag
de aarde op je houten kist

nadine