De kus

een tijdloze, versteende omhelzing
verstild staan ze samen
tot passie ruimte brandt in het strakke wit
ze ontsnappen, elk een eigen vlucht
verkennen dromen en grenzen
ver buiten de horizon
om steeds terug te keren
naar de omstrengeling 
van het troostende wit

nadine

branding

als de baren zo geduldig
op en neer, eb en vloed
waarom dan al die vragen
de zee neemt alle twijfel mee
komt vernieuwd terug, geen vragen meer

Nadine